Opieka i troska, którą otaczają rodzice swoje niepełnosprawne dzieci jest konieczna, przynajmniej na początkowym etapie. Niemniej ważną sprawą jest to, jak uczyć samodzielności niepełnosprawne dzieci.
Opiekunowie powinni mieć na względzie przede wszystkim schorzenia i ograniczenia, z jakimi borykają się ich podopieczni. Nauka samodzielności u niepełnosprawnych musi być dostosowana do ich stopnia niepełnosprawności. Niemniej jednak wytrwałość oraz konsekwencja będą owocowały większą autonomią dzieci oraz ich samodzielnością.
Kiedy szukamy odpowiedzi na pytanie, jak wspomagać samodzielność u niepełnosprawnych, pamiętajmy, aby w parze z ćwiczeniem umiejętności, takich jak ubieranie się, mycie, gotowanie, itp. szło odpowiednie nastawienie psychiczne. Nauka samodzielności u niepełnosprawnych opiera się w głównej mierze na psychologii. Osoba, która wierzy, że jest w stanie pokonać pewne ograniczenia i do tego nie wzrasta w poczuciu, że jest kimś komu należą się specjalne, ulgowe taryfy będzie charakteryzowała się śmiałością w realizacji zadań dnia codziennego. Będzie tez obca jej postawa roszczeniowa. To podejście, które zakłada traktowanie niepełnosprawnych, jako prawowitych członków rodziny czy społeczeństwa obniża ryzyko depresji u niepełnosprawnych i wycofania społecznego, co jest obecnie nagminne.
Jeżeli rozważamy kwestię tego, jak wspomagać samodzielność u niepełnosprawnych, pamiętajmy też o realnej ocenie możliwości dziecka. Rzucanie na tak zwaną głęboką wodę, nie jest dobrym rozwiązaniem. Lepiej jest wprowadzać zmiany i poszerzać kompetencje metodą małych kroków. Taka nauka samodzielności u niepełnosprawnych sprawdza się znacznie lepiej niż stawianie wygórowanych wymagań.
Wielu rodziców nie wie, jak uczyć samodzielności niepełnosprawne dzieci i tym samym wyręcza je nawet w czynnościach, które przy odrobinie chęci, dzieci wykonałyby same. Zjawisko to ma miejsce także wśród zdrowych dzieci. Opiekunowie noszą za dzieci plecaki, sprzątają, a także rozwiązują konflikty wśród rówieśników. Takie podejście tworzy niesamodzielne, strachliwe jednostki, które w zderzeniu z problemami nie potrafią ich rozwiązać samodzielnie.
Temat odnośnie tego, jak wspomagać samodzielność u niepełnosprawnych jest niezwykle złożony. Dobrym przykładem tego, jak uczyć samodzielności niepełnosprawne dzieci może być historia młodego chłopaka z Utah, który urodził się bez rąk i nóg. Rodzice od najmłodszych lat wspierali autonomię chłopaka, choć było to trudne i bolesne dla obu stron i nie obyło się bez łez. Chłopak, o którym mowa potrafi gotować, samodzielnie się ubiera oraz myje. Potrafi też poruszać się po schodach bez pomocy żadnego urządzenia i osób postronnych. Gdy szukamy rozwiązań, jak uczyć samodzielności niepełnosprawne dzieci możemy inspirować się takimi historiami oraz wprowadzać rozwiązania, które sprawdzają się w przypadku naszych podopiecznych.
Jordan Peterson, uznany psycholog kliniczny powiedział, że trzeba być prawdziwym draniem, żeby patrzeć, jak twoje dziecko czołga się po schodach, ale jeśli wiesz, że może to zrobić, to go nie wyręczaj. Wyręczając niepełnosprawne dzieci okradamy je z pewnych umiejętności, które będą niezbędne do życia, kiedy zabraknie przy nich nas samych, rodziców.
Najnowsze komentarze